Pištolji i revolveri su oružja sa kratkim cevima koja se koriste za blisku borbu. Laki su za nošenje i održavanje, ali nisu povoljan izbor za borbu na daljinu. Iako revolveri poseduju jače kalibre od pištolja, i oni imaju svoje mane, kao što je sporo punjenje i manli kapacitet. Na bojištu se ova oružja koriste kao zadnja opcija u slučaju nemogućnosti korišćenja puške.
Pištolji
Luger P08
Dužina: 222 mm
Dužina cevi: 100 mm
Težina: 871 g
Kapacitet okvira: 8 metaka (kalibar 9x19mm)
Luger P08 je jedan od najprepoznatljivijih pištolja u istoriji. Odlikuje ga jedinstven izgled i dizajn. Dizajnirao ga je Georg Luger 1898. godine, a prvi put je proizveden tek 1900. godine.
Princip rada je kratki trzaj cevi. Zatvarač je u obliku zgloba. Kada dođe do opaljenja, ceo sistem se pomera unazad i zatvarač se podiže gore. Zatim se zatvarač spušta, uzima novi metak iz okvira i ubacuje ga u cev. U početku se proizvodio u kalibru 7,65x21 mm (7,65 Luger), da bi kasnije prešao u 9 mm nakon što ga je Georg Luger dizajnirao 1901. godine. 9 mm je zato poznat kao 9 mm Luger, ali i 9 mm Parabellum, po latinskoj izreci Si vis pacem, para bellum (Ako želite mir, spremite se za rat).
Još jedan zanimljiv detalj jeste to da kada se ubaci metak u cev, podiže se mala polugica na kojoj piše Geladen (napunjen). Ta ista poluga služi za izbacivanje čaure. Tehnička rešenja nisu preneta dalje, ali je u vreme kada je napravljen predstavljao revolucionarni dizajn. Zbog sistema kratkog trzaja cevi i kolenastog zatvarača, nema veliki trzaj kao drugi pištolji iz tog perioda u kalibru 9 mm. Koristio se do 1945. godine, ali je proizvodnja prekinuta još 1943. godine jer je zbog komplikovanog sistema bio skup za proizvodnju. Još 1938. godine ga je kao službeni pištolj zamenio Walther P38, ali se mogao naći uglavnom kod oficira. Luger je bio veoma cenjen trofej od strane savezničkih vojnika, ali Nemci su imali običaj da namerno ostave Luger i ako bi neki lovac na trofeje naišao i uzeo pištolj, detonirao bi eksploziv koji je bio postavljen u blizini.
Mane Lugera jesu to da je netolerantan na prašinu i prljavštinu, što nije dobro za službeno oružje. Kočnica je nepouzdana i može doći do opaljena čak i kad je aktivirana. Municija mora da ima jako punjenje da bi sistem kolenastog zatvarača pravilno funkcionisao. Uprkos ovim manama, Luger se smatra jednim od najboljih službenih pištolja ikada napravljenih, zbog malog trzaja, prijatnog ležanja u ruci i jedinstvenog dizajna.
Luftwaffe kapetan puca iz P08. Francuska, 1942.
Walther P38
Dužina: 216 mm
Dužina cevi: 125 mm
Težina: 960 g
Kapacitet okvira: 8 metaka (kalibar 9x19mm)
Prva asocijacija na pištolj nemačke vojske tokom Drugog svetskog rata je Luger P08. Međutim, glavni pištolj u to vreme je bio Walther P38, koji je napravljen upravo da zameni Luger koji je bio komplikovan i skup za proizvodnju. Karl Valter (nem. Carl Walther) je dizajniranjem ovog pištolja postavio nove standarde i rešenja koja se i dan danas koriste u proizvodnji pištolja. Napravljeno je oko 1 200 000 primeraka samo tokom rata, a služio je Vermaht i kasnije Bundesver od 1938. do 2004. godine.
Jedan od prvih pištolja koji poseduje takozvani decocker (spuštač udarača). Ako je udarač zapet, aktiviranjem kočnice spušta se udarač i ne može da se ponovo napne. Pištolj radi na principu jednostruke i dvostruke akcije, što je u to vreme bilo napredno. Kada je udarač spušten, može doći do opaljena, ali je potrebna veća sila na okidač. Korice su napravljene od bakelita, a utvrđivač okvira se nalazi na dnu rukohvata, a ne sa strane kao kod većine pištolja. P38 je poslužio kao uzor za italijanski pištolj Beretta 92FS. I dan danas se može porediti sa modernim pištoljima zbog svoje preciznosti i lakog okidanja. Kasniji modeli koji su proizvedeni pred kraj rata imaju malo teže okidače jer se tada manje vodilo računa o kvalitetu. I dan danas se koristi kao vojno-policijski pištolj u nekim zemljama.
Waffen-SS vojnik sa P38.
Colt M1911 (M1911A1)
Dužina: 210 mm
Dužina cevi: 128 mm
Težina: 1,1 kg
Kapacitet okvira: 7 metaka (kalibar .45 ACP)
Colt M1911 je pištolj konstruisan 1911. godine od strane Džona Brauninga (John Browning). Bio je glavni službeni pištolj američke vojske od 1911. do 1985, kada ga je zamenio italjinaski pištolj Beretta M9. Pištolj radi na principu kratkog trzaja i jednostruke akcije. Poznat je i po svom kalibru .45 Automatic Colt Pistol, koji je spor ali ima veliku zaustavnu moć.
U drugom svetskom ratu se koristio unapređeni model, M1911A1, koji je nastao 20-ih. Jedan od zamiljivih detalja kod ovog modela jeste takozvani grip safety. Na zadnjem delu rukohvata se nalazi poluga. Pištolj ne može da opali ako pritisak na tu polugu nije dovoljno jak. Potrebno je dosta vežbe da bi se usavršilo precizno gađanje ovim oružjem.
M1911 danas ima kultni status. I dalje je pristuan u mnogim zemljama kao službeni pištolj ali je veoma popularan i na civilnom tržištu.
Američki vojnik sa M1911.
Tokarev TT-33
Dužina: 196 mm
Dužina cevi: 116 mm
Težina: 830 g
Kapacitet okvira: 8 metaka (kalibar 7.62x25mm)
Fjodor Tokarev je dizajnirao ovo oružje kao službeni pištolj Crvene Armije da bi zamenio Nagant M1895 revolver, koji se koristio još od doba carske Rusije. TT-33 je bio dosta zastupljen ali nije potpuno zamenio revolver. Pištolj je zasnovan na modelu FN Browning 1903 i poslužio je kao inspiracija Kinezima, Jugoslovenima i drugim narodima na naprave svoje varijante. Jugoslovenske varijante su Zastava M57, koji u okvir prima jedan metak više i Zastava M70A, verzija u kalibru 9mm.
Jedna od mana jeste to da nije bezbedan za nošenje sa metkom u cevi. Udarna igla leži na inicijalnoj kapisli metka i kada pištolj ispadne i udarač direktno padne na zemlju, udarna igla udari inicijalnu kapislu i dolazi do slučajnog opaljenja. Jedno od rešenja jeste da se udarač stavi na prvo koleno (eng. half-cocked). Što se tiče kalibra, 7.62x25mm ima veoma dobru probojnost i ravnu putanju.
Tokom rata, nemačka vojska je zarobila dosta primeraka i pokušali su da naprave njihovu varijantu u kalibru 7.63x25mm Mauser. Nemačka municija je mogla da se koristi kod ruskog oružja ali ne obrnuto. Zbog mnogo većeg pritiska, ruski kalibar ne sme da se koristi u nemačkim Mauser oružjima jer može doći do eksplozije oružja. TT-33 se i dan danas koristi u Kini, Pakistanu i Severnoj Koreji kao službeni pištolj. Snažan je, pouzdan i municija je jeftina.
Politički komesar Aleksej Jeremenko vodi svoje ljude u borbu. Poginuo je nekoliko minuta nakon nastanka ove fotografije. SSSR, 1942.
FB Vis wz. 35
Dužina: 205 mm
Dužina cevi: 115 mm
Težina: 950 g
Kapacitet okvira: 8 metaka (kalibar 9x19mm)
Ovaj pištolj je nastao 1935. godine u fabrici Brony u gradu Radom kao službeni pištolj poljske armije. Kada je nemačka vojska okupirala Poljsku, Vermaht je preuzeo fabriku oružja u gradu Radom. Nemci su bili oduševljeni ovim pištoljem zbog tehničkih karakteristika koji su bili veoma napredni u to vreme. Korisio je isti kalibar kao Luger P08 i Walther P38, i doneta je odluka da se nastavi proizvodnja pištolja za potrebe nemačke vojske. Tokom rata je proizvedeno oko 390 000 primeraka. U početku se kompletno proizvodio u Poljskoj, međutim, da bi sprečili krijumčarenje delova iz fabrike za poljski pokret otpora, proizvodnja cevi je premeštena u austrijskoj fabrici Štajer (Steyr), i tamo je vršena završna proizvodnja.
Jedna od velikih inovacija u to vreme koja se može videti i kod P38 jeste spuštač udarača. Kada se povuče poluga, mehanizam vuče udarnu iglu u telo navlake, tako da udarač udari samo na metal. Kao i M1911A1, i FB Vis poseduje grip safety. Ovo je bio treći najkorišćeniji pištolj u nemačkoj vojsci tokom Drugog svetskog rata.
Dva nemačka vojnika. Jedan je naouružan sa P38, a drugi sa FB Vis 35. Varšava, 1944.
Webley
Dužina: 286 mm
Dužina cevi: 152 mm
Težina: 1,1 kg
Kapacitet doboša: 6 metaka (kalibar .455 Webley Mk II)
Kompanija Webley & Scott je proizvodila revolvere od sredine 19. do kasnog 20. veka. Godine 1887, britanska vojska je zahtevala revolver koji bi zamenio Enfield Mk I i Mk II i tako je nastao Webley Mk I. Za 8 meseci je proizvedeno 2000 komada. Revolver je prošao kroz dosta promena, sve do pojave Webley Mk VI, koji se proizvodio između 1915. i 1923. godine. U Drugom svetskom ratu se više koristio Webley Mk IV, iako je zvanični službeni revolver tada bio Enfield No. 2 Mk 1.
